Etine, buduna, cüssene bakmadan, bir dağ gibi duracaksın dünyada.
En zor mevsimin yadigârı, taç olacak başına sen baharı yaşarken.
Bir kat daha yükseleceksin o zaman.

Bahar gelince tomurcuklanan binlerce çiçeğin olacak bayırlarında.
İçinde onlarca mağara, oyuk oyuk.
Yalnız sen bileceksin en güzel kekiğin, ıhlamurun yerini.
Ve yalnız sen duyacaksın ırmakların şarkısını.

Eteklerinde evler kurup yaşam sürerken insanlar,
“Zirvesinde dört mevsim kar bulundurmak alçak dağların harcı değil,”
diyeceksin duruşunla.
Ve bir kat daha yükseleceksin o zaman.

Şubat.2011
Kevser